Prof. Claire HOPKINS – Wielka Brytania

Prof. Robert C. KERN – USA

Prof. P. Castelnuovo swoje zainteresowania koncentruje główne na endoskopowej chirurgii zatok i podstawy czaszki. Ma ogromne doświadczenie w leczeniu zmian zapalnych zatok przynosowych, a dzięki swoim umiejętnościom chirurgicznym specjalizuje się w leczeniu endoskopowym nowotworów zatok przynosowych i podstawy czaszki (wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego, zmiany siodła i okołosiodłowe). Przeprowadził ponad 7000 operacji chirurgicznych, w tym ponad 500 poważnych operacji we współpracy z zespołem neurochirurgicznym. W latach 80. kariera naukowa prof. Castelnuovo związana była z uniwersytetem w Pawii. W 2001 roku został profesorem na Wydziale Otorynolaryngologii Uniwersytetu Insubria w Varese i kierownikiem Katedry Otorynolaryngologii, od 2006 roku jest profesorem zwyczajnym. Od 2014 roku pełni funkcję dyrektora Centrum Badawczego Chirurgii Głowy i Szyi (Head & Neck Surgery and Forensic Dissection Research Center DBSV University of Insubria). Prof. Castelnuovo przeprowadził ponad 30 praktycznych kursów anatomicznej sekcji na całym świecie i wygłosił ponad 350 oficjalnych prezentacji i wykładów, w których upowszechnia nowoczesne metody chirurgii zatokowo-nosowej, diagnostyki i technik operacyjnych. Prof. Castelnuovo był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w latach 2020, 2021, 2022.

Dr P.J.F.M. Lohuis jest chirurgiem w Oddziale Chirurgii Głowy i Szyi w Holenderskim Instytucie Onkologii – Szpitalu Antoniego van Leeuwenhoek w Amsterdamie oraz na Oddziale Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcji Twarzy grupy Lohuis Filipovic Medical i Kliniki Bergmana (Chorwacja). Ukończył szkolenie chirurgiczne w zakresie otolaryngologii/chirurgii głowy i szyi w Medycznym Centrum Uniwersyteckim w Utrechcie, gdzie również uzyskał stopień doktora nauk medycznych. Ukończył dodatkowe szkolenie podyplomowe, obejmujące staż w chirurgii onkologicznej głowy i szyi, chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej twarzy oraz chirurgii i rekonstrukcji mikronaczyniowej głowy i szyi. Jego CV obejmuje ponad 100 publikacji w recenzowanych czasopismach, kilka rozdziałów w książkach i dwa podręczniki. Jest recenzentem wielu czasopism naukowych. Dr Lohuis został uhonorowany wieloma wyróżnieniami w trakcie swojej kariery i pełnił funkcje w radzie dyrektorów Europejskiej Akademii Chirurgii Plastycznej Twarzy (EAFPS) oraz Międzynarodowej Federacji Towarzystw Chirurgii Plastycznej Twarzy (IFFPSS). Głównym obszarem jego zainteresowań jest ablacyjna chirurgia onkologiczna głowy i szyi, rekonstrukcyjna chirurgia onkologiczna głowy i szyi, nowotwory skóry i rekonstrukcja w nowotworach skóry oraz rehabilitacja porażenia nerwu twarzowego, plastyka nosa i rekonstrukcja nosa. W 2020 roku zdał europejski egzamin Europejskiego Towarzystwa Badawczego i uzyskał tytuł somnologa. Dr Lohuis był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w latach 2006, 2011, 2015.

Prof. K. Hörmann po studiach medycznych na uniwersytetach w Monachium, Wiedniu i Kolonii zdał niemieckie i amerykańskie egzaminy państwowe w 1974 roku i w tym samym roku obronił doktorat na Uniwersytecie Ludwiga Maksymiliana (LMU) w Monachium. W 1982 roku zdobył specjalizację w dziedzinie chorób ucha, nosa i gardła w Szpitalu Uniwersyteckim Hamburg-Eppendorf (UKE), następnie habilitował się w 1985 roku. W 1987 roku został ordynatorem Kliniki Otorynolaryngologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Lubece, w 1989 roku – ordynatorem Kliniki Otorynolaryngologicznej w Szpitalu Uniwersyteckim w Kaiserslautern. Od 1993 do 2017 roku był dyrektorem Kliniki Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Uniwersyteckiego Centrum Medycznego w Mannheim. W latach 1999–2013 był też prodziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Ruprechts-Karls w Heidelbergu. Od 2021 K. Hörmann jest dyrektorem medycznym Szpitala Heilig Geist w Bensheim, gdzie zorganizował nowy oddział laryngologiczny i stworzył pracownię snu. Oprócz medycyny snu koncentruje się na multimodalnej terapii nowotworów głowy i szyi, implantacji ślimakowej i chirurgii plastycznej. Prof. Hörmann był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w latach 2013, 2015, 2017, 2018, 2019, 2021, 2022.

Prof. M. Bernal-Sprekelsen po studiach medycznych w Niemczech i kilkuletniej pracy w St. Elisabeth Hospital przy Ruhr-University w Bochum wrócił w 1992 roku do Hiszpanii na stanowisko ordynatora Oddziału Laryngologicznego w Szpitalu Son Dureta w Palma de Mallorca, a następnie w 1998 roku ordynatora otolaryngologii w szpitalu uniwersyteckim w Barcelonie. Od 2000 roku profesor nadzwyczajny, a od roku 2007 profesor zwyczajny ORL, University of Barcelona Medical School. Obecnie profesor zwyczajny na uniwersytecie w Walencji. Jest wybitnym specjalistą w dziedzinie otolaryngologii i chirurgii głowy i szyi. Jest członkiem honorowym licznych europejskich i międzynarodowych stowarzyszeń laryngologicznych i chirurgów głowy i szyi. Prof. Bernal-Sprekelsen był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w latach 2006, 2019.

Prof. Ch. Guilleminault urodził się w Marsylii, we Francji. Ukończył medycynę na Uniwersytecie Paryskim oraz rezydenturę w dziedzinie psychiatrii i neurologii w szpitalach w Paryżu i Genewie. Odegrał fundamentalną rolę w tworzeniu nowego działu medycyny – medycyny snu. W 1970 roku założył we Francji jedno z pierwszych na świecie centrów leczenia zaburzeń oddychania podczas snu. W 1972 roku wyjechał do USA, aby na Uniwersytecie Stanforda kontynuować medyczną i naukową karierę. Został zastępcą dyrektora Kliniki Snu, która działała od 1964 roku. Profesorem mianowanym został w 1994 roku. To właśnie prof. Guilleminault stworzył i wprowadził do praktyki klinicznej termin obstructive sleep apnea – OSA (obturacyjny bezdech podczas snu – OBPS), w którym opisał zespół objawów występujących podczas epizodów zapadania się górnych dróg oddechowych w czasie snu i towarzyszące temu spadki saturacji oraz fragmentaryzacji snu. Wraz ze swoim bliskim współpracownikiem – profesorem Williamem Dementem – opracował wskaźnik bezdechów i spłyceń oddechów (apnea/hypopnea index – AHI), który do dzisiaj jest używany w celu określania stopnia ciężkości zespołu OBPS. Był współautorem ponad 700 publikacji na temat narkolepsji, bezdechów podczas snu, zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej i chrapania. Był mentorem wielu lekarzy, naukowców i studentów. Prof. Guilleminault był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w roku 2015.

Prof. D.W. Kennedy w 1972 roku ukończył Royal College of Surgeons w Irlandii. Po studiach wyjechał do USA, gdzie przez wiele lat pracował w Johns Hopkins University w Baltimore na Wydziale Otolaryngologii i Chirurgii Głowy i Szyi, następnie w Szpitalu Uniwersyteckim Penn Medicine w Filadelfii. Zajmował się badaniami klinicznymi nad patogenezą zapalenia zatok przynosowych, wpływem przewlekłego zapalenia zatok przynosowych na jakość życia, problemem zajęcia kości w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych. Projektował oprzyrządowanie do endoskopowej chirurgii zatok, małoinwazyjnej chirurgii podstawy czaszki oraz śródoperacyjnej nawigacji chirurgicznej. Prof. Kennedy był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w roku 2014.

Prof. B.G. Lengelé urodził się w Brukseli w 1962 roku. Studiował medycynę w Katolickim Uniwersytecie w Louvain. Wcześnie rozpoczął pracę naukową i w 1987 roku, kiedy kończył studia, był już autorem dwóch recenzowanych prac. W roku 1989 rozpoczął specjalizację w zakresie chirurgii ogólnej oraz chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej w Szpitalu Saint-Luc w Brukseli pod opieką prof. R. Vanwijcka, a następnie prof. B. Devauchelle’a, kierownika Oddziału Chirurgii Twarzoczaszki Uniwersytetu w Amiens (Francja). Tytuł specjalisty w dziedzinie chirurgii plastycznej uzyskał w 1994 roku i w tym samym roku został członkiem Belgijskiej Szkoły Chirurgów Plastyków oraz członkiem Europejskiego Komitetu ds. Chirurgii Rekonstrukcyjnej i Estetycznej. Otrzymał tytuł doktora nauk medycznych w 1987 roku, w 1997 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 2002 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i kierownika Wydziału Anatomii Eksperymentalnej (z Katedrą Anatomii, Histologii i Biologii Rozwojowej) w Katolickim Uniwersytecie w Louvain. W listopadzie 2005 roku wraz z B. Devauchelle i S. Testelin przeprowadził pierwszy w świecie przeszczep ludzkiej twarzy. Prof. Lengelé był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w roku 2007.

Prof. G. Janczewski związany był z Kliniką Otolaryngologii Akademi Medycznej w Warszawie, funkcję kierownika Kliniki pełnił od 1 października 1977 do 31 września 2003 roku. Profesorem nadzwyczajnym został w 1982, a profesorem zwyczajnym – w 1988 roku. W latach 1987–1990 dziekan I Wydziału Lekarskiego, w latach 1987–1996 członek Senatu AM. Prof. Janczewski był promotorem 16 prac doktorskich, opiekunem 10 przewodów habilitacyjnych, recenzentem 49 prac doktorskich i 20 habilitacyjnych oraz 18 wniosków o przyznanie tytułu naukowego profesora nauk medycznych. W czasie kadencji profesora jako kierownika Kliniki 49 lekarzy uzyskało stopień doktora nauk medycznych, a 7 samodzielnych pracowników nauki otrzymało tytuł profesora nauk medycznych. Opublikował sam lub jako współautor ponad 380 prac w językach polskim, angielskim, włoskim, niemieckim, litewskim i ukraińskim. Był współautorem 32 podręczników i monografii w dziedzinie medycyny klinicznej, a także redaktorem lub współredaktorem 14 książek lub podręczników z zakresu otorynolaryngologii. Prof. Janczewski był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w roku 2003.

Prof. E.B. Kern jest emerytowanym profesorem otolaryngologii Szkoły Medycznej Mayo Clinic w Rochester (USA). Przez ponad 30 lat pełnił funkcję konsultanta w dziedzinie otolaryngologii w Mayo Clinic, był również członkiem jej zarządu. Wykształcenie medyczne zdobywał na uczelniach USA i Francji w latach 1959–1963 (Muhlenberg College, Allentown, USA; Sorbona, Paryż, Francja; Temple University, Filadelfia, USA). W 1968 roku uzyskał specjalizację z otolaryngologii. Tytuł Master of Surgery uzyskał w 1975 roku na Uniwersytecie Minnesoty w Minneapolis. Od samego początku kariery zawodowej jest związany z Mayo Clinic, w której pełnił funkcje zarówno kliniczne, jak i dydaktyczne. Jest twórcą wziernika wykorzystywanego przy operacjach przysadki mózgowej oraz silikonowej protezy przegrody nosa. Jego dorobek naukowy to ponad 200 publikacji, których tematyka często wykracza poza ramy uwielbianej przez niego rynologii. Za swoje osiągnięcia naukowe profesor Kern był wielokrotnie nagradzany, otrzymał między innymi: główną nagrodę Amerykańskiej Akademii Oftalmologii i Otolaryngologii za podstawową pracę badawczą w otolaryngologii, nagrodę Benjamina Schustera za pracę badawczą, trzykrotnie honorową nagrodę Maurice’a Cottle’a, nagrodę Maurice’a Cottle’a w dziedzinie rynologii, główną nagrodę Amerykańskiej Akademii Oftalmologii i Otolaryngologii za kliniczną pracę badawczą i wiele innych. Prof. Kern był zaproszonym wykładowcą Międzynarodowej Konferencji Rynologicznej RhinoForum w latach 2003, 2005, 2011, 2013.